อาหารลูกน้อย "เต้าหู้(มาโบ)ผัดหมูสับ" เมนูสอนน้องทานกระเจี๊ยบและใบกุยช่าย

อาหารญี่ปุ่นนับว่าเป็นอาหารที่ตอบโจทย์กลุ่มคนที่มีครอบครัวเป็นอย่างมาก ทั้งในเรื่องของเครื่องปรุงหลักและรสชาติ แต่เอาเข้าจริงแล้วกลับไม่ใช่อาหารญี่ปุ่นแบบประจำชาติดั้งเดิมแท้ๆ อย่าง วาโชกุ ที่เราชอบทานกัน แต่กลายเป็นอาหารประเภทที่คนญี่ปุ่นรับมาผสมผสานจนทำให้อาหารนั้น ๆ เป็นแบบฉบับของญี่ปุ่นที่อร่อยกว่าแบบดั้งเดิมเสียอีก ไม่ว่าจะเป็นก๋วยเตี๋ยวราเมน เกี้ยวซ่าจากจีน อาหารอย่างแกงกะหรี่ ขนมปัง ทงคัตสึหมูคลุกขนมปังป่นทอด สปาเก็ตตี้นโปลีตัน ล้วนแต่เป็นผลพลอยได้จากการเริ่มมีความสัมพันธ์กับชาวยุโรป  โดยรับเข้ามาปรับให้ถูกลิ้นแบบญี่ปุ่นแล้วเรียกอาหารญี่ปุ่นประเภทนี้ว่า โยโชกุ 

นึกภาพตามง่ายๆ เราลองนึกถึงร้านราเมงร้านโปรดของเราดูนะคะ ร้านแบบนี้จะมีเครื่องพวงสามอย่างประกอบด้วยน้ำส้มสายชู น้ำมันพริก และซีอิ๊ว ที่เป็นเครื่องปรุงประจำบ้านของครัวจีนคอยต้อนรับวางอยู่บนโต๊ะ มีเมนูยอดฮิตที่ต้องใช้ความเชี่ยวชาญการใช้กระทะอย่าง ข้าวผัดชาฮัง หมี่กรอบราดหน้าชัมปง ผัดผักใบกุยช่ายกับตับ ไว้คอยให้บริการ และที่จะขาดเสียไม่ได้เลย คือ ข้าวราดเต้าหู้มาโบ (Mabo Tofu) เต้าหู้นิ่ม ๆ ที่ถูกผัดกับเนื้อสับด้วยซอสเผ็ดร้อนจากพริกเสฉวน น้ำซอสคลุกคลิก ราดบนข้าวสวยร้อน ๆที่ใส่มาในจานก้นลึกหน่อย เพื่อข้าวจะได้รับความชุ่มช่ำของซอสอย่างเต็มที่ นับว่าเป็นจานหนึ่งในดวงใจของคุณแม่เลยทีเดียว รสชาติแบบนี่เองสินะที่ถ่ายทอดความสัมพันธ์ทั้งทางสงคราม การปกครอง การค้า ของ Sino-Japanese มาอย่างช้านาน วันนี้ คุณแม่ปอม รัตมา พงศ์พนรัตน์ พรชำนิ เลยขอแนะนำเมนู เต้าหู้(มาโบ)ผัดหมูสับฉบับเด็ก หลังจากที่มัวแต่เล็งหาเมนูเด็กจนปวดหัว นี่ก็ทำอาหารมาห้าร้อยกว่าวันแล้ว มานั่งคิดใหม่ทำใหม่ว่า ทำไมเราไม่เอาเมนูที่เราชอบอยากทานตอนก่อนนอนมาทำเป็นฉบับเด็กน้อยให้ลูกทานดู แถมคิดง่ายกว่าไปตั้งต้นที่เมนูเด็กเป็นไหน ๆ  คุณแม่สามารถลองนำเทคนิคนี้ไปใช้ดูนะคะ รับรองรายการออกมาเป็นห่างว่าวแน่นอน

แค่พูดคำว่าเสฉวนก็นึกถึงความอร่อย รสจัดจ้าน เผ็ดร้อน เหงื่อแตกซิก ๆ ซึ่งถือเป็นซิกเนเจอร์ของอาหารแนวนี้ สำหรับเต้าหู้มาโบเอง สูตรดั้งเดิมของมณฑลเสฉวนจะใช้เนื้อวัวสับผัดกับเหล่ากองทัพความเผ็ดร้อน ไม่ว่าจะเป็น เต้าเจี้ยวเผ็ด (โดบังเจียง) เต้าซี่ พริกไทยเสฉวน พริกชี้ฟ้าเสฉวน (Chao Tian Jiao) พริกน้ำมันสีแดง แล้วโรยด้วยต้นหอมซอย ในแบบฉบับของคนญี่ปุ่นเอง ก็ปรับตามลิ้นอันละมุนลุ่มลึก เท่าที่เห็นจากตำราญี่ปุ่นยังคงใส่ โดบังเจียง หรือคนญี่ปุ่นจะเรียกว่า โดบังจัง แล้วเพิ่มความร้อนแรงแบบนุ่มนวลด้วยน้ำมันงาหมักพริก และใบกุยช่ายซอย สำหรับฉบับเด็กน้อย คุณแม่เปลี่ยนเต้าเจี้ยวเผ็ดเป็นแบบมิโซะขาวหรือเต้าเจี้ยวบดธรรมดา หากที่บ้านมีเต้าเจี้ยวขวด น่าจะลองใช้ได้นะคะ สำหรับเรื่องความข้นเหนียว แทนที่จะใช้น้ำละลายแป้งข้าวโพดหรือแป้งมันให้ยุ่งยาก คุณแม่ขอใช้เจ้ากระเจี๊ยบที่มีประโยชน์มากกว่ามาเป็นตัวสร้างความเหนียวของน้ำซอส แล้วก็ใช้ใบกุยช่ายซอยโรยเพื่อความหอมที่แตกต่าง จากนั้นจะสร้างความสมดุลของรสชาติด้วยน้ำผึ้งตอนจบก่อนปิดไฟ (หากน้องมีอายุต่ำกว่า 1 ขวบ ยังไม่ควรทานน้ำผึ้งนะคะ หากไม่เคยทาน ควรปรึกษาหมอก่อน) ลองไปดูวิธีทำกันค่ะ

เครื่องปรุง สำหรับเด็ก 2 คน

น้ำมันคาโนล่า 1 ช้อนโต๊ะ

ขิงบดกระเทียมบด 1 ช้อนชา

หมูสับ 1/3 ถ้วย

เต้าเจี้ยวญี่ปุ่น 1 ช้อนโต๊ะ

กระเจี๊ยบ ¼ ถ้วย

น้ำสต๊อกไก่ตะวันออกเจอตะวันตก 1 ถ้วย

เต้าหู้นิ่ม 1 ถ้วย

ใบกุยช่าย ¼ ถ้วย

น้ำผึ้ง 1 ช้อนชา

วิธีเตรียม

นำขิงและกระเทียมมาขูดละเอียด กระเจี๊ยบหั่นแว่น เต้าหู้หั่นเต๋า ซอยใบกุยช่าย                            

วิธีทำ

ผัดขิงกระเทียมกับน้ำมันพอหอม ใส่หมูและเต้าเจี้ยวลงไปผัด พอหมูสุก ใส่กระเจี๊ยบ ตามด้วยน้ำซุป ผัดให้เข้ากัน

พอน้ำเริ่มเดือด ใส่เต้าหู้ คนให้เข้ากัน เพิ่มความสมดุลของรสชาติด้วยน้ำผึ้ง ชิมรสหวานเค็มเบาๆ ให้เท่ากัน พอเริ่มเดือดอีกครั้ง โรยใบกุยช่ายเป็นอันเสร็จ วันนี้คุณแม่หุงข้าวสวยร้อนๆ กับคีนัวใส่จานรอ ตักเต้าหู้ราดพร้อมน้ำขลุกขลิก พร้อมรับประทาน